STYMULACJA BAZALNA (od podstaw):
Koncept pedagogiczny Prof. A. Fröhlicha’a
Metoda stymulacji bazalnej narodziła się w latach 70-tych w Niemczech w Ośrodku Opieki Specjalnej. Metoda ma prawie 40 letnią sprawdzoną praktykę w życiu codziennym i terapii stosowanej u dzieci, młodzieży, dorosłych oraz osób starszych z głębokim upośledzeniem umysłowym. Adresowana jest dla osób już w wieku wczesno niemowlęcym jak również dorosłych z syndromem śmierci klinicznej. Stymulacja bazalna pomaga wyrównać brak własnych doświadczeń życiowych osoby z głębokim uu. i za pomocą propozycji własnej aktywności, waloryzuje w maksymalny sposób ruchy własne ( nawet minimalne), wzmacniając w ten sposób jego sens i cel. Za pomocą własnej aktywności i odpowiednio dobranych bodźców pomaga osobie o głębokim upośledzeniu wejść w kontakt z własnym ciałem i światem zewnętrznym. Poprzez własne ciało i jego kontakt z otoczeniem ułatwia się proces ciągłych zmian między JA i ŚWIAT.
Główne cele stymulacji bazalnej to zrekompensowanie braku doświadczeń:
- z zakresu samodzielnego poruszania się
- w zakresie interakcji z otoczeniem.
Koncept opiera się na doborze optymalnych pozycji, które mają na celu odczucie przez osobę niepełnosprawną maksymalnego komfortu. Pozycje te są proste w wykonaniu i pozwalają na włączenie do samodzielnej aktywności.
POZYCJE BAZLNE:
- dają poczucie bezpieczeństwa i stabilności
- wspierają centrum ciała
- ułatwiają aktywność własną
- ograniczają i wyciszają patologię ruchową
- wspomagają percepcje własnego ciała
- nie izolują od świata zewnętrznego
- przeciwdziałają albo zmniejszają bóle
- wspomagają symetrię ciała
- stymulują lewą i prawą część ciała
- wzmacniają spokój i uwagę
- regulują oddech i możliwość relaksu
- ułatwiają kontrolę sytuacji
- umożliwiają autonomię ( nawet minimalną)
- zapobiegają deformację kośćca i odleżynom
- synchronizują głowę, ramiona i ręce- normalizuj napięci mięśni.