Stymulacja Bazalna
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Formy_terapii
STYMULACJA BAZALNA (od podstaw):
Koncept pedagogiczny Prof. A. Fröhlicha’a
Metoda stymulacji bazalnej narodziła się w latach 70-tych w Niemczech w Ośrodku Opieki Specjalnej. Metoda ma prawie 40 letnią sprawdzoną praktykę w życiu codziennym i terapii stosowanej u dzieci, młodzieży, dorosłych oraz osób starszych z głębokim upośledzeniem umysłowym. Adresowana jest dla osób już w wieku wczesno niemowlęcym jak również dorosłych z syndromem śmierci klinicznej. Stymulacja bazalna pomaga wyrównać brak własnych doświadczeń życiowych osoby z głębokim uu. i za pomocą propozycji własnej aktywności, waloryzuje w maksymalny sposób ruchy własne ( nawet minimalne), wzmacniając w ten sposób jego sens i cel. Za pomocą własnej aktywności i odpowiednio dobranych bodźców pomaga osobie o głębokim upośledzeniu wejść w kontakt z własnym ciałem i światem zewnętrznym. Poprzez własne ciało i jego kontakt z otoczeniem ułatwia się proces ciągłych zmian między JA i ŚWIAT.
Główne cele stymulacji bazalnej to zrekompensowanie braku doświadczeń:
- z zakresu samodzielnego poruszania się
- w zakresie interakcji z otoczeniem.
Koncept opiera się na doborze optymalnych pozycji, które mają na celu odczucie przez osobę niepełnosprawną maksymalnego komfortu. Pozycje te są proste w wykonaniu i pozwalają na włączenie do samodzielnej aktywności.
POZYCJE BAZLNE:
- dają poczucie bezpieczeństwa i stabilności
- wspierają centrum ciała
- ułatwiają aktywność własną
- ograniczają i wyciszają patologię ruchową
- wspomagają percepcje własnego ciała
- nie izolują od świata zewnętrznego
- przeciwdziałają albo zmniejszają bóle
- wspomagają symetrię ciała
- stymulują lewą i prawą część ciała
- wzmacniają spokój i uwagę
- regulują oddech i możliwość relaksu
- ułatwiają kontrolę sytuacji
- umożliwiają autonomię ( nawet minimalną)
- zapobiegają deformację kośćca i odleżynom
- synchronizują głowę, ramiona i ręce- normalizuj napięci mięśni.
Kinezjologia Edu
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Formy_terapii
Terapia ręki
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Formy_terapii
Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki , czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, jak i dostarczania wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów, struktur materiałów , nabywanie umiejętności ich rozróżniania. To ćwiczenia i zabawy mające rozwinąć sprawność ruchową dłoni, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. Służy do osiągnięcia samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego, nawet wtedy gdy poruszamy się na wózku sprawne ręce dają możliwość dużo większej niezależności od innych osób.
Objawy zakłóceń małej motoryki:
- Zaburzona praksja ( planowanie i wykonanie ruchu);
- Mała wyćwiczalność w zakresie ruchów drobnych (brak precyzji ruchów)związana z nadmiernym lub za małym napięciem mięśni;
- Brak koordynacji ruchów palców, dłoni i przedramienia;
- Zakłócenia koordynacji wzrokowo- ruchowej przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą wzroku( niski poziom graficzny oraz trudności przy innych zadaniach plastycznych);
- Szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania;
- Niechętne podejmowanie czynności manualnych;
- Poziom samoobsługi nieadekwatny do wieku.
Tak więc terapia ręki jest dla:
- Dzieci mających problem z nauką czynności samoobsługowych( jedzenie, ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp.);
- Dzieci , które niechętnie podejmują czynności manualne ( malowanie, lepienie, układanie drobnych przedmiotów);
- Osób które mają problem z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych;
- Osób, które nie lubią dotykać nowych i różnorodnych faktur;
- Osób które przy wykonywaniu czynności wymagających dużej precyzji robią to zbyt wolno lub szybko i niedbale;
- Dzieci mających trudności z pisaniem ( np. zbyt mocny lub zbyt słaby nacisk na kartkę);
- Dzieci z zaburzeniami ruchowymi np. z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym.
Cele wiodące terapii ręki, kierunek pracy z dzieckiem:
- Samoobsługa;
- Komunikacja i interakcje społeczne;
- Zabawa i umiejętności szkolne.
- Prosimy Rodziców o przygotowanie dzieciom deseczek i bezpiecznych nożyków oraz fartuszków - będziemy przygotowywać jabłkowe frykasy.
EEG Biofeedback
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Formy_terapii
Wychodząc naprzeciw potrzebom dzieci niepełnosprawnych uruchomiliśmy w roku szkolnym 2010/2011 pracownię treningu EEG Biofeedback. Jest to nowoczesna metoda wpływająca na poprawę koncentracji uwagi, trwałości i pojemności pamięci, uczenia się, rozwijająca kreatywność.
Co to jest trening EEG Biofeedback?
Jest to nowoczesna metoda neuroterapii instrumentalnej, oparta na wykorzystaniu biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback). Jest metodą zwiększającą możliwości naszego umysłu. Poprawia szybkość myślenia, zapamiętywania oraz kreatywność. Jako metoda niefarmakologiczna nie wykazuje żadnych skutków ubocznych, jest przyjemna dla pacjenta. Podstawą jest wykorzystanie "plastyczności mózgu", polegającej na zdolności neuronów do trwałych przekształceń. Biofeedback stwarza możliwość korygowania dysfunkcji mózgowych, powstałych w wyniku zaburzeń rozwoju oraz urazów mózgu.
Cele treningu EEG Biofeedback Trening EEG BFB poprawia funkcje poznawcze, zwiększa potencjał umysłowy, relaksuje i wycisza, normuje czynność bioelektryczną mózgu.
Treningi EEG Biofeedback proponujemy osobom:
- mającym problemy w szkole (np. dysleksja, dysgrafia),
- mającym zaburzenia zachowania (np. ADHD, agresja, apatia),
- mającym zaburzenia uwagi, koncentracji, pamięci,
- mającym wkrótce zdawać ważny egzamin,
- którym towarzyszy wysoki poziom stresu i odpowiedzialności, trema, napięcie,
- przemęczonym, z niską samooceną,
- z upośledzeniem umysłowym, mózgowym porażeniem dziecięcym, padaczką.
Poniżej przedstawiamy zdjęcia z treningu EEG Biofeedback.